carrúciu 2 , nm: carrutzu 1 Definitzione carruledhu a bàtoro peis apertos e cun is orrodas, ue si ponet su pipiu imparandho a camminare; genia de carritu cun d-un'orroda ananti, duos peis e duos bratzos, de pigare a manos, po carrare cosa, mescamente in trebballos de maistos de muru; orrugu de linna grussu e curtzu ischeadu prus fine in mesu de dhue pòdere imbodhigare filu; cadhinu, cricu, carritu po giogare / carrúcius isbiollaus = itl. carrïòle sgangherate Sinònimos e contràrios carriola / arrochetu, carruledhu, lòtoro, ródulu, rudhurinu Terminologia iscientìfica mrd, ggs. Ètimu itl., ctl. carruccio, carrucho Tradutziones Frantzesu brouette Ingresu wheelbarrow Ispagnolu carretilla (f) Italianu carrïòla Tedescu Schubkarren.

«« Torra a chircare